|
|
BORSUK
Borsuk jest silnej budowy. Głowę ma trochę nieproporcjonalną w stosunku do ciała - małą, długą i wąską, oczy i uszy małe, szyję grubą, nogi krótkie, mocne, dostosowane do kopania nor. Szczecina borsuka jest siwopopielata z domieszką czarnego, długa błyszcząca. Głowa prawie biała, z czarnymi pasmami po bokach, ciągnącymi się od nosa poprzez oczy i uszy do przedniej częśći barków, obrzeża uszu białe. Łapy, pierś i szyja osd spodu czarne. Ogon krótki zakończony kiścią; silne przednie nogi z pięcioma palcami i długimi pazurami służą do kopania rozległych nor.
Borsuk ma długość do około 90 cm, wysokość do 30 cm, masę 15-20 kg (czasami więcej). W okolicy odbytu borsuk ma gruczoł zapachowy.
Mbr> Borsuk występuje w całym kraju, ale nielicznie. Za ostoję obiera okolice lesiste, w szczególności lasy mieszane i liściaste otoczone urodzajnymi polami.
Borsuk jest wszystkożerny. Główne jego pożywienie to korzonki, grzyby, żołędzie, ślimaki, dżdżownice, oraz wszelkiego rodzaju owady i ich larwy, jak również marchew, buraki, zające, ptaki i jaja ptasie.
Ogólnie borsuk jest zwierzęciem pożytecznym dla gospodarki leśnej, ale tam, gdzie występuje bażant, jarząbek, citrzew lub głuszec, wyrządza duże szkody, niszcząc gniazda tych ptaków. Porusza się powoli i ociężale, dlatego na ogół dla zdrowej zwierzyny nie przedstawia żadnego niebezpieczeńtwa. Żeruje tylko w nocy wypuszczając się daleko od swojej nory.
Cieczka borsuków odbywa się w lipcu-sierpniu. W tym czasie psy toczą ze soba walki o kilkudniowy pobyt w norze suki. Po tym okresie suka wypędza psa z nory.
Ciąża u borsuka trwa 30-32 tygodnie. Suka pomiata w drugiej połowie lutego, w marcu lub na początku kwietnia od 3 do 5 młodych, które przez okres 30 dni są ślepe. Pomiot nastepuje w obszernej i ciepłej komorze nory, dobrze wysłanej liśćmi, mchem i trawą. Suka borsuka rodzi co drugi rok, gdyż wyczerpana odchowywaniem młodych, które karmi od lutego do czerwca, nie co roku przechodzi cieczkę.
Młode żywią się poczatkowo (2,5 miesiąca) tylko mlekiem matki, potem matka znosi im już właściwy żer, a nastepnie wychodzą nawet w ciągu dnia w pobliże swojej nory w poszukiwaniu żeru i żeby bawić się w słońcu. W ciągu paru miesięcy stopniowo przechodzą na nocny tryb życia i opuszczają norę matki.
Borsuk prowadzi życie nocne, dzień przesiaduje w norze. Nora jest bardzo czysta, w odróżnieniu do nory lisiej. To zamiłowanie do czystości zmusza niejednokrotnie borsuka do opuszczenia swej nory na skutek wprowadzenia się lisa. Na okres zimy borsuk zabezpiecza norę prze zdimnem przez częściowe lub całkowite zatykanie niektórych wlotów.
Borsuk żyje samotniem, tzn. każda sztuka odzielnie, z wyjątkiem okresu cieczki. Z innymi zwierzętami pozostaje w zgodnym współżyciu. Z nastaniem mrozów borsuk zasypia w norze. Jednak zimowy sen borsuka nie trwa nieprzerwanie, gdyż w dniach ocieplenia, a czasem nawet w czasie mrozów, w końcu grudnia lub na początku stycznia, budzi się i wychodzi z nory, by zaspokoić pragnienie lub coś złowić. Potem znowu zasypia by w końcu stycznia lub na początku lutego przerwać sen i w ciągu paru dni żerować. W czasie zimowego snu borsuk żyje nagromadzonym w organiźmie i przez to traci dużo na wadze (do 7 kg). Borsuk wszystkie nieczystości z nory wyrzuca na zewnątrz, a swoje odchody zakopuje w poblizu nory, w małych dołkach, gdzie potem żyją chrząszcze które borsuk zjada.
Borsuk chodzi wciąż tymi samymi ścieżkami i dlatego łatwo jest rozróżnic norę lisią od borsuczej, gdyż do nory lisiej prowadzi kilka wyraźnych ścieżek, a tropy borsuka - ze względu na jego ciężar - są bardziej widoczne od lisich.
Tropy borsuka są charakterystyczne, dają podłuzny, szeroki w palcach i wąski odcisk pięty, a ponadto w tropie widoczne jest odciśnięcie pięciu palców zakońzonych długimi pazurami. Borsuk na ogół ma łagodne usposobienie, ale jeśli jest ranny, czasami atakuje człowieka dość natarczywie.
Polowanie
Polowanie na borsuki dozwolone jest od 1 września do 30 listopada, a na terenach, na których występuje głuszec lub cietrzew, przez cały rok. Na borsuki poluje się z zasiadki. Prawo łowieckie pozwala polować na borsuki w porze nocnej. Zasiadkę urządza się w kiężycowe noce, w pobliżu nory albo w miejscach jego stałych przejść, którymi wieczorem borsuk wychodzi na żer lub też rano wraca do nory. Po wyjściu borsuka z nory należy pozatykać jej otwory, żeby chybiony lub postrzelony nie ukrył sie w nich.
| |
